امامت امام مهدی
امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) (ولادت ۲۵۵ ه.ق)، فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) و نرجس خاتون، دوازدهمین امام شیعیان اثاعشری است. آن حضرت بعد از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، در پنج سالگی به امامت رسید؛ چند سال در غیبت صغری و از طریق نمایندگان با مردم ارتباط داشتند و بعد از آن تا عصر حاضر در غیبت کبری هستند.
برای اثبات امامت آن حضرت دلایل مختلفی ارائه شده که مهم‌ترین آنها، احادیث وارده از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است که شیعیان و اهل‌سنت ذکر کرده‌اند؛ همچنین احادیث بسیاری از امامان معصوم (علیهم‌السلام) وارد شده است. برای اثبات امامت کودک هم به دلایلی از قرآن و روایات تمسک شده که در این نوشتار آن دلایل را ذکر کرده و بررسی خواهیم نمود.(ادامه)

حسین بن عبدالصمد جبعی حارثی
حارثی، حسین بن عبدالصمد، ملقب به عزالدین، محدّث ، فقیه امامی جبل عاملی و شیخ‌ الاسلام دوره صفوی می‌باشد. نسبش‌ به حارث‌ بن‌ عبداللّه هَمْدانی ، از اصحاب خاص حضرت علی علیه‌السلام، می‌رسد. اصلی‌ترین منبع شرح‌حال حارثی، کتابی است که مظفرالدین علی ، شاگرد بهاءالدین عاملی ( شیخ بهائی )، در شرح‌حال شیخ بهائی و استادانش نوشته و به مناسبت، شرح‌حال پدر شیخ بهائی، یعنی حسین‌ بن عبدالصمد را نیز آورده و افندی اصفهانی بخشی از آن را نقل کرده است.(ادامه)

شبکه اجتماعی ویکی‌فقه