اماره امضایی

اماره امضایی، طریق رایج بین عقلا و مورد تایید شارع است.

فهرست مندرجات

۱ - معنای لغوی
۲ - تعریف
۳ - پانویس
۴ - منبع

۱ - معنای لغوی

«امضا» در لغت به معنای اجازه دادن، تنفیذ و تایید است.

اماره امضایی، مقابل اماره تاسیسی بوده و به اماره‌ای گفته می‌شود که سابقه عمل به آن به طور مستمر نزد عقلا وجود دارد و شارع نیز با سکوت (عدم ردع) یا اعلام رضایت خود، این عمل عقلا را امضا نموده و از آن نهی نکرده است، مثل: خبر واحد.

۳ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ تحریرات فی الاصول، خمینی، مصطفی، ج۶، ص۱۳۱.
۲.	↑ تحریرات فی الاصول، خمینی، مصطفی، ج۶، ص۱۴۶.
۳.	↑ انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۱، ص۳۳۶.
۴.	↑ بدایع الافکار، رشتی، حبیب الله بن محمد علی، ص۹۶.
۵.	↑ فوائد الاصول، نائینی، محمد حسین، ج۳، ص۲۸۲.

۴ - منبع

[ویرایش]

فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۰، برگرفته از مقاله «اماره امضایی».

رده‌های این صفحه : اصول فقه | امارات