• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

برکت‌الله بلگرامی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



برکت الله بِلگرامی، فرزند میر اویس حسنی واسطی فرزند میرعبدالجلیل بلگرامی، عارف و شاعر فارسی زبان شبه قاره هند است.




در ۱۰۷۰ در بلگرام متولد شد و در ۱۰ محرم ۱۱۴۲ در مارَهْرَه، در ایالت اوتارپرادش، وفات یافت و همان‌جا مدفون شد.
[۱] میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، ج۱، ص۲، (لاهور) ۱۹۱۳.
[۲] میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، ج۱، ص۴، (لاهور) ۱۹۱۳.




نخست با میرسید مربی، فرزند سید عبدالنبی، بیعت طریقت کرد، و سپس از لطف الله معروف به شاه لدها بلگرامی و فضل الله کالپَوی استفادة معنوی برد. پس از اخذ خلافت و اجازة ارشاد از آنان، در مارهره مرکز ارشاد دایر کرد و مردم اطراف و اکناف مرید او شدند. بلگرامی به فارسی و هندی شعر می‌سرود و تخلص او «عشقی» (درهندی: پیمی) بود.
[۳] میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، ج۱، ص۲، (لاهور) ۱۹۱۳.




آثار فارسی او عبارت است از :
۱) مثنوی ریاض عشق؛ ۲) دیوان عشقی؛ ۳) رساله در حل معانی حقایق عرفانی؛ ۴) چهار انواع (۱۱۲۳)؛ در آداب سلوک؛ ۵) عوارف هندی، در تأویل عرفانیِ ضرب المثلهای هندی.
-



(۱) میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، (لاهور) ۱۹۱۳.
(۲) برکت الله بلگرامی، عوارف هندی، چاپ محمد انصارالله، دانش، ش ۱۴ (تابستان ۱۳۶۷).


 
۱. میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، ج۱، ص۲، (لاهور) ۱۹۱۳.
۲. میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، ج۱، ص۴، (لاهور) ۱۹۱۳.
۳. میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، ج۱، ص۲، (لاهور) ۱۹۱۳.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «برکت‌الله بلگرامی»، شماره۱۰۱۴.    


رده‌های این صفحه : تراجم | شاعران فارسی




جعبه ابزار