• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دیم‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیم: به زراعت آبیارى شده با باران می گویند.




به زراعتى كه با دلو، ماشین آلات و مانند آن آبیارى نشود و از آب طبیعى همچون باران مشروب گردد، دیم گویند.
زراعتى هم كه با آب جارى بر روى زمین یا از طریق ریشه از آب مجاور خود سیراب مى‌شود، حکم دیم را دارد.



از عنوان دیم، در باب زکات، سخن گفته‌اند.



۱)مقدار زکات غلّات چهارگانه (گندم، جو، کشمش و خرما) در دیم و آنچه در حکم دیم است یك دهم و در غیر دیم (آبى)، یك بیستم است.
۲)زراعتى كه از هر دو طریق(آبی و دیم) آبیارى شده، در صورت غلبه ی یك جهت، زکات، تابع همان جهت و در صورت تساوى، در نصف زراعت یك دهم و در نصف دیگر یك ‌بیستم زکات تعلّق مى‌گیرد.
[۳] مستمسك العروة،ج ۹، ص ۱۴۸.




 
۱. جواهر الکلام،ج ۱۵، ص ۲۳۶.    
۲. جواهر الکلام،ج ۱۵، ص ۲۳۸.    
۳. مستمسك العروة،ج ۹، ص ۱۴۸.



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۳، ص۶۷۹‌    


رده‌های این صفحه : زکات | فقه




جعبه ابزار