بهاءالدین بن محمدجواد فاضل نوری اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میرزا بهاءالدّین فاضل نوری بن حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی،
عالم فاضل و
ادیب شاعر، از علمای عالی‌قدر اواخر
دوره قاجاریه در
اصفهان می‌باشد.
[ویرایش]
میرزا بهاءالدّین فاضل نوری بن حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی،
عالم فاضل و
ادیب شاعر، از علمای عالی‌قدر اواخر
دوره قاجاریه.
در
اصفهان متولد شده و نزد علمای این شهر از جمله
آخوند کاشی تحصیل نمود و مدتی نیز در
عتبات عالیات تحصیل کرد. سپس به اقامه جماعت در مسجد دروازه‌نو پرداخت. وی اوقات خود را به حل و فصل مشکلات مردم،
تدریس و
عبادت می‌گذراند. عارفی سالک و فاضلی کامل بود و به تصفیه باطن و
تهذیب نفس اهتمام داشت. وی در شب پنج‌شنبه ۲۰
جمادی الاولی سال ۱۳۴۳ق وفات یافته و جنب مزار پدر دانشمند خود واقع در تکیه بابا رکن‌الدّین در
تخت فولاد مدفون گردید.
[ویرایش]
در فنون ادبی و خصوصاً
شعر نیز استاد بوده و شعر نیز می‌سروده و «فاضل» تخلص می‌نموده است. قسمتی از اشعارش را فرزندش آقا نصیرالدّین نوری معروف به «خواجوی» مدوّن و آماده چاپ ساخته بود که ظاهراً هنوز به طبع نرسیده است.
این بیت را در زیارت
بیت‌اللّه الحرام و
طواف کعبه سروده است:
به طواف کعبه کجایند عاشقان که مگر ••••• چشند لذّت دورِ نگار گردیدن
و این شعر نیز از اوست:
دلبر فرّخ رُخ شیرین لقا ••••• تا به من غم زده شد آشنا
بُرد زِ من
دین و دل و
عقل و هوش •••••
صبر و سکون نیز نماندی به جا
یار جفا پیشه، وفا پیشه کن ••••• گرچه محال است ز خوبان وفا
[ویرایش]
[ویرایش]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۷۸-۱۷۹.
