ستاره

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


هر يك از اجسام نورانى آسمان كه در شب می درخشد ستاره یا اختر نامیده می‌شود و از احکام مرتبط با آن به مناسبت در بابهاى صلات و تجارت سخن گفته‌اند.


تشخیص قبله بوسیله ستاره

[ویرایش]

از راههاى ظنّى تشخيص قبله در صورت عدم امكان تحصيل علم، استفاده از برخى ستارگان است، مانند قرار دادن ستاره قطبی جُدَی پشت شانه راست براى اهالى مركزى عراق، همچون کوفه، نجف و بغداد.
[۱] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۲، ص۲۹۹.    
[۲] طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة، ج۵، ص۱۸۷-۱۹۱.    


احکام ستاره

[ویرایش]

آموختن و آموزش دادن دانش ستاره شناسى و محاسبه مسير ستارگان و سیارات و پیشگویی خورشید و ماه گرفتگی و مانند آن كه بر قواعد و اصول علمى صحیح و استوار مبتنى است، جایز مى‌باشد؛
[۳] انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۱، ص۲۰۱.    
[۴] سبزواری، عبدالاعلی، مهذب الأحکام فی بیان الحلال و الحرام، ج۱۶، ص۹۲.    
ليكن پیشگویی رخدادهاى آینده بر اساس علم نجوم (نجوم احكامى يا علم احكام نجوم) با اين اعتقاد كه حرکات فلکی به صورت مستقل يا با مشاركت خداوند، تأثيرگذار در رخدادهاى جهان‌اند، حرام و اعتقاد به آن، کفر است.
چنان كه فراگيرى علم نجوم نيز با اين اعتقاد حرام مى‌باشد. اما اگر چنين اعتقادى نداشته باشد؛ بلكه حركات فلكى را از جمله اسباب و مقتضياتى بداند كه خداوند براى ايجاد برخى حوادث قرار داده است، مانند قرار دادن آتش براى سوزاندن، جایز مى‌باشد؛
[۵] حلی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، ج۲، ص۲۶۱.    
[۶] مفاتيح الشرائع، ج۲، ص۲۳.
[۷] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۱۰۷-۱۰۸.    
[۸] انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۱، ص۲۰۴-۲۰۵.    
هرچند برخى اين اعتقاد را خطا و اشتباه دانسته‌اند.
[۹] عاملی، محمد بن مکی، القواعد و الفوائد، ج۲، ص۳۵-۳۶.    

همچنين خبر دادن غير قطعى و جزمى از رخدادهاى آینده بر اساس علم نجوم جايز است. برخى قدما آموختن و آموزش دادن علم نجوم (نجوم احكامى) را مطلقا حرام دانسته‌اند.
[۱۰] حسینی، احمد، رسائل الشریف المرتضی، ج۲، ص۳۰۱-۳۱۱.    

ستاره پرستان از کفار به شمار مى‌روند و احكام كفر بر آنان بار مى‌گردد.
[۱۱] حلی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، ج۳، ص۴۸۲.    
[۱۲] عاملی، محمد بن مکی، القواعد و الفوائد، ج۲، ص۳۵.    


پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۲، ص۲۹۹.    
۲. ↑ طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة، ج۵، ص۱۸۷-۱۹۱.    
۳. ↑ انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۱، ص۲۰۱.    
۴. ↑ سبزواری، عبدالاعلی، مهذب الأحکام فی بیان الحلال و الحرام، ج۱۶، ص۹۲.    
۵. ↑ حلی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، ج۲، ص۲۶۱.    
۶. ↑ مفاتيح الشرائع، ج۲، ص۲۳.
۷. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۱۰۷-۱۰۸.    
۸. ↑ انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۱، ص۲۰۴-۲۰۵.    
۹. ↑ عاملی، محمد بن مکی، القواعد و الفوائد، ج۲، ص۳۵-۳۶.    
۱۰. ↑ حسینی، احمد، رسائل الشریف المرتضی، ج۲، ص۳۰۱-۳۱۱.    
۱۱. ↑ حلی، حسن بن یوسف، تحریر الأحکام الشرعیة علی مذهب الإمامیة، ج۳، ص۴۸۲.    
۱۲. ↑ عاملی، محمد بن مکی، القواعد و الفوائد، ج۲، ص۳۵.    


منبع

[ویرایش]

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۴، ص۳۸۶-۳۸۷.    


رده‌های این صفحه : فقه | قبله | نماز | واژه شناسی
جعبه ابزار