ظنین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ظَنین به معنای متهم از آن در باب شهادات سخن گفته‌اند .


تعریف ظنین

[ویرایش]

ظنین به کسی گویند که مردم به او بدگمان‌اند و به وی اعتماد ندارند. در روایتی فاسق و خائن از مصادیق ظنین شمرده شده‌اند. از این رو، ظنین به متهم به بی دینی یا متهم به دروغ و خیانت تعریف شده است.
[۱] کتاب السرائر، ج۲، ص ۱۲۰.    
[۲] مرآة العقول ۲۴، ص۲۴۷.    
[۳] جواهر الکلام ۴۱، ص ۶۱.    
از آن در باب شهادات سخن گفته‌اند.
بر اساس روایتی، شهادت ظنین نزد قاضی پذیرفته نیست.
[۴] وسائل الشیعة، ج۲۷، ص۳۷۳ - ۳۷۴.    
ظنین هرچند در لغت به معنای مطلق متهم آمده است، لیکن از نگاه فقها مراد از آن تهمتی خاص است.

پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ کتاب السرائر، ج۲، ص ۱۲۰.    
۲. ↑ مرآة العقول ۲۴، ص۲۴۷.    
۳. ↑ جواهر الکلام ۴۱، ص ۶۱.    
۴. ↑ وسائل الشیعة، ج۲۷، ص۳۷۳ - ۳۷۴.    


منبع

[ویرایش]
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۲۶۷، برگرفته از مقاله«ظنین».    


رده‌های این صفحه : شهادات | فقه
جعبه ابزار