مقاله برگزیده
بیستم
ماه صفر، چهل روز پس از
شهادت امام حسین علیه السلام و یاران با وفای آن حضرت، در
تاریخ به «اربعین» حسینی مشهور شده است.
اربعین واژه‌ای است عربی که در متون دینی ما زیاد به آن توجه شده است. به گونه‌ای که این کلمه از
قداست خاصی برخوردار است. حضرت
آیت الله جوادی آملی قائل است: در رقم اربعین، خصوصیتی وجود دارد که در سایر ارقام، آن خصوصیت وجود ندارد. غالب
انبیا در سن چهل سالگی به مقام
رسالت رسیده‌اند. مدت
مناجات حضرت موسی علیه‌السلام در
کوه طور چهل شب بود: «و واعدنا موسی اربعین لیله»؛ گفته‌اند در
نماز شب ۴۰
مومن را
دعا کنید...برای
حسین بن علی علیه‌السلام
آسمان و
زمین چهل روز گریستند.
در برخی از
روایات به بزرگداشت این روز، اشاره شده است. در حدیثی از
امام حسن عسکری علیه السلام زیارت اربعین به عنوان یکی از نشانه‌های مومن شمرده شده است. در این حدیث، آن حضرت می فرماید: علایم مومن پنج چیز است:
۱- پنجاه و یک
رکعت نماز در هر شبانه روز (۱۷ رکعت
واجب، بقیه
مستحب)
۲-
انگشتر به دست راست کردن
۳- پیشانی به
خاک مالیدن
۴- بلند گفتن « بسم الله الرحمن الرحیم» در نماز
۵- زیارت اربعین.
در این
زیارت که متن آن را
شیخ طوسی به نقل از
امام صادق علیه السلام آورده است، جملات بسیار ارزنده‌ای آمده است. در بخشی از این زیارت، هدف از
قیام امام حسین علیه السلام، همان هدف
نبی اکرم صلوات الله علیه معرفی شده است. «و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة» امام حسین علیه السلام جان خویش را فدا کرد تا بندگان را از
جهالت و سرگردانی
گمراهی نجات دهد. آیت الله جوادی آملی می نویسد: این کلمه «لیستنقذ عبادک» معنایش این است که همه کارهای حسین بن علی علیه السلام برای آن بود که هدف رسول گرامی صلوات الله علیه
عمل شود. یعنی اگاه کردن مردم به
تکالیف، سپس عمل کردن به آن.
۱- روز مراجعت
اسرای کربلا از
شام به
مدینه.
۲- روزی که
جابر بن عبدالله انصاری به زیارت
قبر امام حسین علیه السلام مشرف شد.
ادامه
شبکه اجتماعی ویکی‌فقه
