آثار اضلال (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آثار
اضلال با توجه به
آیات قرآن عبارتند از:
اضلال ديگران، موجب شريك شدن در
گناه آنان:
«وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ • لِيَحْمِلُوا أَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ أَوْزارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ؛
و هنگامى كه به آنها گفته شود: پروردگار شما چه نازل كرده است؟ مى‌گويند: اينها افسانه‌هاى پيشينيان است. آنها بايد
روز قیامت، بار گناهان خود را بطور كامل بر دوش كشند؛ و همچنين سهمى از گناهان كسانى كه بخاطر
جهل، گمراهشان مى‌سازند. بدانيد آنها بار سنگين بدى بر دوش مى‌كشند!»
گمراه ساختن انسانها، امرى
ظالمانه:
۱. «... فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً لِيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ؛
... پس چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا
دروغ مى‌بندد، تا از روى جهل، مردم را گمراه سازد؟! خداوند هيچ‌گاه گروه
ستمکاران را هدايت نمى‌كند»
۲. «احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ • وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ • قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ • قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ • وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ • فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ • فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ؛
در اين هنگام به
فرشتگان دستور داده مى‌شود: ستمكاران و همرديفانشان و آنچه را مى‌پرستيدند، گرد آوريد و در اين حال رو به يكديگر كرده و از هم سؤال مى‌كنند؛ گروهى مى‌گويند: شما رهبران گمراهى بوديد كه به ظاهر از طريق
خیرخواهی و
نیکی وارد شديد (امّا جز فريب چيزى در كارتان نبود)! آنها در جواب مى‌گويند: بلكه شما خودتان
اهل ایمان نبوديد ما هيچ گونه سلطه‌اى بر شما نداشتيم، بلكه شما خود گروهى طغيانگر بوديد. اكنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگى از
عذاب او مى‌چشيم. ما شما را گمراه كرديم، زيرا خود گمراه بوديم.»
۳. «وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالًا؛
و آنها بسيارى را گمراه كردند. خداوندا، ستمكاران را جز گمراهى ميفزا!»
۴. «إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً • رَبِ ... وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً؛
چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز نسلى
فاجر و
کافر به دنيا نمى‌آورند. پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و همه كسانى را كه با ايمان وارد
خانه من شدند، و جميع مردان و زنان با ايمان را بيامرز؛ و ستمكاران را جز هلاكت ميفزا!»
اضلال مردم، درپى‌دارنده محروميّت از
هدایت الهی:
«... فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً لِيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ؛
... پس چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ مى‌بندد، تا از روى جهل، مردم را گمراه سازد؟! خداوند هيچ‌گاه گروه ستمكاران را هدايت نمى‌كند»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۵۲، برگرفته از مقاله «آثار اضلال».
