• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن‌شفروه عبداللّه بن شرف‌الدین اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابن‌شفروه عبداللّه بن شرف‌الدین شفروه اصفهانی، از شعراء و ادبای اصفهان در قرن ششم هجری بوده است.



ظهیرالدّین عبداللّه بن شرف‌الدّین عمر شفروه اصفهانی، از شعراء و ادبای اصفهان در قرن ششم هجری است. عوفی او را پسرعموی شرف‌الدّین شفروه نوشته
[۱] عوفی، محمد، لباب الالباب، ص۲۲۵-۲۲۶.
[۲] مجلّه یادگار، شماره ۶ و ۷، بهمن و اسفند ۱۳۲۷، ص۱۱۶-۱۱۷.
و آذر بیگدلی او را برادر شرف‌الدّین دانسته است.
[۳] آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص۹۶۶ ۹۶۷.
وی علاوه بر شعر و ادب، در حدیث و تفسیر و فقه زبردست بوده، و در مدح سلاجقه عراق؛ یعنی ارسلان شاه و طغرل سوم، قصایدی ساخته است. رضاقلی خان هدایت او را به عنوان یک عارف سالک ستوده است.
[۴] هدایت، رضا قلی‌خان، ریاض العارفین، ص۱۶۱.
در نزهه المجالس برخی از رباعیّات او آمده است.
[۵] خلیل شروانی، جمال‌الدین، نزهه المجالس، ص۸۲.
دیوان اشعار ظهیر شفروه هنوز به طبع نرسیده، و تنها نسخه خطّی آن در کتابخانه دیوان هند در لندن موجود است.
این رباعی از او است:
"ای تازه نسیم زلف عنبر بارش•••چون بر گذری بر طرف گلزارش"
"آهسته گذر که نرگس بیمارش•••خفتست به سایه گل رخسارش"


۱. عوفی، محمد، لباب الالباب، ص۲۲۵-۲۲۶.
۲. مجلّه یادگار، شماره ۶ و ۷، بهمن و اسفند ۱۳۲۷، ص۱۱۶-۱۱۷.
۳. آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ، آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص۹۶۶ ۹۶۷.
۴. هدایت، رضا قلی‌خان، ریاض العارفین، ص۱۶۱.
۵. خلیل شروانی، جمال‌الدین، نزهه المجالس، ص۸۲.
۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۶۵۸-۶۵۹.    



مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۸۰.    



جعبه ابزار