ابنشهید شهید بن عیسی بن شهید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شُهَید بن عیسی بن شهید، (د ۱۸۸ق/۸۰۴م)، نخستین فرد از بنوشهید است. بنوشهید خاندان اندلسی است که در سدههای ۲ - ۴ق وزارت یافتند و در
فقه و
حدیث و
شعر و
ادب نیز دست داشتند.
شُهَید بن عیسی بن شهید (د ۱۸۸ق/۸۰۴م)، نخستین فرد از بنوشهید است که در روزگار فرمانروایی
عبدالرحمان بن معاویه معروف به داخل (۱۱۳-۱۷۲ق/۷۴۱-۷۸۸م)، نخستین امیر اموی
اندلس، به آن سرزمین وارد شد و در زمره فرماندهان نظامی وی درآمد و در ۱۶۲ق/ ۷۷۸م از سوی او فرماندهی لشکری را که به قصد سرکوبی شورشیان اِلبیره روانه شده بود، به عهده گرفت
سپس در ۱۷۴ق/۷۹۰م نیز امارت لشکر دیگری به او محوّل گردید
و امیر عبدالرحمان وزیر خاصی نداشت، اما عملاً پیران کارآزمودهای را برای مشاوره و تبادل نظر در امور مملکتی برگزیده بود که یکی از آنان شهید بود
ابنشهید ادیبی توانا و شاعری چیره دست بود
و بیگمان به همین جهت مورد عنایت خاص امیر که خود در ادب و شعر دستی داشت،
قرار گرفته بود.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابنِ شهید»، ج۴، ص۱۳۹۲.