ابواسحاق ابراهیم بن عبدالعزیز بن ضحّاک بن عمر بن قیس بن زبیر معروف به «شاذه بن عبد کویه» از محدّثیناصفهان در قرن سوم هجری است. در مدینه (شهرستان) اصفهان ساکن بود، و از ابی علیه، ابی داوود و یزید بن‌هارون روایت می‌کند، و یونس بن حبیب از او استماع حدیث نموده است. گویند در مجلس املای حدیث در فضائل ابوبکر و عمر سخن گفت، سپس به اصحاب خود گفت: «از عثمان و علی، فضائل کدام یک را ذکر کنم؟». شاگردان گفتند: «آیا درباره او شک داری؟ به خدا قسم، این مرد رافضی است».
