میرزا ابوالقاسم انصاری فرزند شیخ محمّدجعفر بن مرتضی بن محمّدحسن بن منصور (برادرشیخ مرتضی انصاری مرجع عالی‌قدر شیعه) از علماء و فضلای محقّق و عالی‌قدر معاصر در سال ۱۳۵۰ق متولّد شد. پس از فراغت از تحصیلات ابتدایی، نزد پدر دانشمندش مشغول تحصیل شد. پس از وفات پدر، نزد عمویش شیخ علی انصاری و برادرانش شیخ مرتضی انصاری و میرزا ابوالحسن، سطوح را به اتمام رساند. دروس عالی را نیز نزد پسرعموی پدرش شیخ منصور سبط‌الشّیخ و پسرعمّه‌اش سیّداسداللّه نبوی آغاز کرد. در سال ۱۳۸۱ق به نجف اشرف عزیمت نمود، و از درس آیات عظام، شیخ حسین حلّی، سیّدعلی طباطبایی تبریزی و سیّدمحمود شاهرودی بهره گرفت. پس از فراغت از تحصیل در اصفهان سکونت نمود، و به اقامه جماعت، تدریس و تالیف پرداخت. ایشان از این افراد، اجازه روایت یا اجتهاد و یا هر دو را دارد: سیّداسداللّه نبوی، سیّد احمد خوانساری، شیخ آقابزرگ تهرانی، سیّدعلی طباطبایی تبریزی، شیخ منصور سبط الشّیخ انصاری، سیّدمحمود شاهرودی.
وی تالیفات متعدّدی رابه رشته تحریر درآورده است که از آن جمله است: ۱. تلخیص رساله تعارض صاحب عروه؛ ۲. شرح تبصرهعلاّمه؛ ۳. کواشف الجلیّه عن مطالب شرح اللمعه الدّمشقیّه؛ ۴. وسیله الرّحال من احوال الرّجال.
[۱]اصفهانی غروی، محمدحسین، کتاب الدّرایه فی شرح الکفایه، مقدّمه، ص۶۴-۶۸.
