شیخ ابوالقاسم نورایی، در حدود سال ۱۲۳۰ق در قریه ورنوسفادران متولّد گردیده، و نزد علمای سده و اصفهان ازجمله حاج سیّدمحمّدباقر حجّت‌الاسلام شفتی، حاج محمّدابراهیم کلباسی، آقا میرسیّدحسن مدرّس و میرمحمّدصادقی تحصیل و تلمّذ نموده است. وی در مولد خود، مسجد و محراب، و ریاست علمی و روحانی داشت، و سرانجام در سال ۱۳۰۵ق در سِدِه وفات یافت، و همان جا مدفون گردید.
صاحب عنوان، تقریرات اساتید خود را در فقه و اصول به رشته تحریر درآورده، و تالیفاتی داشته که از آن جمله است: ۱. رساله در اجتهاد و تقلید؛ ۲. کشف الاصول در شش مجلّد بزرگ؛ ۳. کشف الفقه، در شش مجلّد بزرگ.
