تبع - به فتح تاء (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَبْع (به فتح تاء و سکون باء) یا
اتبّاع از مفردات
نهج البلاغه، به معنای پیروی میباشد که
حضرت علی (علیهالسلام) از این واژه در
نامهای خطاب به
محمد بن ابی بکر استفاده نموده است.
تَبْع به معنای پیروی آمده است خواه معنوی باشد مانند: «قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها.»
و خواه به طور محسوس و دنبال کردن باشد مانند: «وَ جاوَزْنا بِبَنِی اِسْرائِیلَ.»
امام (صلواتاللهعلیه) در نامهای به محمد بن ابی بکر مینویسد: «صلّ الصلاة لوقتها الموقّت لها، و لا تعّجل وقتها لفراغ و لا تؤّخرها عن وقتها لاشتغال و اعلم ان کل شیء من عملک تبع لصلوتک.»
«متابعت»: به معنای موافقت.
«تتابع»: به معنای پی در پی بودن.
«تباع»: به معنای تابع شدن.
«تتبع»: از باب تفعّل، به معنای تطلب و جستجو کردن.
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تبع»، ص۱۷۰.