• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجازه به مجاز فیه مجهول

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اجازه به مجاز فیه مجهول، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اجازه‌ای که در آن مورد اجازه، مجهول است، گفته می‌شود.


اجازه دارای اقسامی است یکی از اقسام آن این است که «مجاز فیه» یعنی مورد اجازه مجهول باشد مانند این که استاد حدیث به شخص معینی اجازه نقل حدیث بدهد ولی مورد اجازه مجهول باشد مثلاً بگوید: به تو اجازه نقل حدیث از فلان کتابم دادم و چند کتاب به این نام داشته باشد.

عده‌ای از‌ اندیشمندان علوم حدیث به بطلان این نوع اجازه تصریح کرده‌اند چون چنین اجازه‌ای فایده‌ای بر آن مترتب نیست مگر این که کلام استاد حدیث همراه قرینه‌ای باشد که مراد وی را مشخص کند.
[۱] سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۴۵۴.    
[۲] علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۸.
[۳] سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث، ج۲، ص۲۵۰.    
[۴] مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۲۰.    


در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:

• سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی.    
• علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه.
• سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث.    
• مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه.    

۱. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۴۵۴.    
۲. ↑ علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۸.
۳. ↑ سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث، ج۲، ص۲۵۰.    
۴. ↑ مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۲۰.    


پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه به مجاز فیه مجهول»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی
جعبه ابزار