• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجازه مطلق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اجازه مطلق، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و در آن شیخ اجازه در هنگام اجازه نقل حدیث به تلمیذ، اجازه خویش را به امری و شرطی معلق نمی‌سازد.



اجازه مطلق در مقابل اجازه معلق قرار دارد در تعریف آن گفته‌اند: اجازه معلق، آن است که شیخ در هنگام اجازه نقل حدیث به شاگرد، اجازه خویش را به امری معلق سازد. با این فرض در تعریف اجازه مطلق باید گفت: اجازه مطلق آن است که شیخ در هنگام اجازه نقل حدیث به تلمیذ، اجازه خویش را به امری و شرطی معلق نسازد.


صاحب "الهدایة" برهان‌الدین علی بن ابی‌بکر مرغینانی حنفی متوفای ۵۹۳در مشیخه خود از اجازه‌ای که شیخش محمد بن عبدالرحمن به او داده چنین تعبیر می‌کند: اجاز لی جمیع ماصح من مسموعاته و من مستجازاته و مصنفاته اجازة مطلقة مشافهة و کتب بخط یده"
[۳] کنتوری‌، میرحامدحسین، عبقات الانوار، ج۸، ص۱۴۹.



در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:

• مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه.
• عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه.
• کنتوری‌، میرحامدحسین، عبقات الانوار.


۱. مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۲۱-۱۲۳.    
۲. عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه، ص۲۶۸-۲۶۹.    
۳. کنتوری‌، میرحامدحسین، عبقات الانوار، ج۸، ص۱۴۹.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه مطلق»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۵.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی




جعبه ابزار