• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجتهاد در عصر تابعین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اجتهاد در عصر تابعین به چگونگی اجتهاد و میزان بهره گیری از آن در زمان تابعان اطلاق می‌شود.


پس از رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قاریان و عالمان در برابر مسائل تازه‌ای قرار گرفتند که می‌بایست به آن‌ها پاسخی داده می‌شد. برخی با نادیده گرفتن سفارش پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پیروی از عترت ، تنها به کتاب خدا و سنت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اکتفا کرده و در رویارویی با مسائل مستحدثه ، به ناچار با عالمان دیگر مشورت نموده و با اتفاق نظر، حکمی را بیان می‌کردند، و یا این‌که هر کدام از راه رأی و تفکر شخصی، حکمی را تشریع می‌نمودند. در زمان تابعین با بیش‌تر شدن مسایل نوپیدا و منزوی شدن ائمه اطهار (علیهم‌السلام) زمینه اجتهاد به رأی بیش از پیش آماده گشت.
[۱] الرسائل الاربع قواعد اصولیة و فقهیة،سبحانی تبریزی، جعفر، ج۳، ص (۱۰۵-۱۰۳).    
[۲] ادوار اجتهاد، جناتی، محمد ابراهیم،ص۱۵۴.
[۳] الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد،ص۳۱.


اجتهاد در عصر ائمه
اجتهاد در عصر صحابه


۱. ↑ الرسائل الاربع قواعد اصولیة و فقهیة،سبحانی تبریزی، جعفر، ج۳، ص (۱۰۵-۱۰۳).    
۲. ↑ ادوار اجتهاد، جناتی، محمد ابراهیم،ص۱۵۴.
۳. ↑ الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد،ص۳۱.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی،ص۷۳، برگرفته از مقاله «اجتهاد در عصر تابعین».    


رده‌های این صفحه : اجتهاد(عام)
جعبه ابزار