اجرت تعلیم مسائل دینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کراهت گرفتن
اجرت بر تعلیم قرآن نزد
امامیه مشهور است و برخی، این
کراهت را در‌صورتی که شرط پرداخت اجرت شود، شدیدتر دانسته‌اند.
ابوحنیفه نیز قایل به کراهت است؛
ولی بیش‌تر
اهل سنت آن را
مباح دانسته‌اند.
زهری و
اصحاب رأی گفته‌اند که
حرمت اجرت بر تعلیم قرآن را می‌توان از آیه۴۱
بقره استفاده کرد: «... و‌لاتَشتَروا بِایتی ثَمَنًا قَلیلاً...». قرطبی
به این استدلال پاسخ می‌دهد که اولا آیه درباره
بنی اسرائیل است؛ ثانیاً درباره کسی است که تعلیم آیات
الهی بر او
واجب عینی باشد. با توجه به
شأن نزول، به نظر می‌رسد که این آیه، اصلا ربطی به اجرت بر تعلیم قرآن نداشته باشد.
امام باقر فرموده: این آیه درباره حُیَی ابن‌اخطب و کعب ابن‌اشرف و جمعی دیگر از اعیان
یهود است که هر
سال مجلس مهمانی پر زرق و برقی از‌طرف یهودیان برای آن‌ها ترتیب داده می‌شد و آنان به‌سبب این
منفعت ناچیز حاضر نبودند
پیامبر اسلام را تأیید کنند. آنان آیات
تورات را که درباره اوصاف و بشارت آمدن پیامبر
اسلام بود، تحریف کردند؛
بنابراین آیه مربوط به انکار حقّانیت رسول الله و
دین اسلام است که سران یهود با بهای اندکی آن را معاوضه می‌کردند با این‌که پیش‌تر، خود از مبشّران اسلام بودند.
آیه ۷۹ بقره
نیز مؤید همین مطلب است؛ دانش‌مندان یهود که حقایق را به سود خود
تحریف می‌کردند و دست نوشته‌های خود را به
خدا نسبت می‌دادند و هدفشان بهایی اندک بود که به‌دست می‌آوردند: «فَوَیلٌ لِلَّذینَ یَکتُبونَ الکتبَ بِاَیدیهِم ثُمَّ یَقولونَ هذا مِن عِندِ اللّهِ لِیَشتَروا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلاً فَوَیلٌ لَهُم مِمّا کتَبَت اَیدیهِم و ویلٌ لَهُم مِمّا یَکسِبون».
دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «اجرت».
