اختلاط (حدیث)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اختلاط، از اصطلاحات بکار رفته در
علم حدیث بوده و به عروض حالت دیوانگی یا
سهو و
نسیان یا
عقیده فاسد یا
فسق بر
راوی گفته می‌شود.
اختلاط حالتی است که بر راوی عارض گشته و موجب شده است که:
۱-
دیوانه شود و چیزهای عجیب و غریب نقل کند؛
۲- سهو و نسیان بر وی عارض شود و اسانید
احادیث را جابجا نقل کند مثل این که حدیث شخصی را به دیگری نسبت دهد.
برخی دامنه اختلاط را گسترده‌تر از موارد فوق دانسته‌اند و اصطلاح اختلاط را درباره شخصی که تغییر عقیده و
مذهب داده و یا ثقه‌ای که
فاسق شده است، بکار برده‌اند.
اگر راوی
ثقه دچار اختلاط گشت آیا
روایات او پذیرفته می‌شود یا خیر؟ در این باره بیان داشته‌اند: روایات قبل از اختلاط آن شخص پذیرفته است ولی روایات بعد از اختلاط و روایاتی که معلوم نیست که قبل از اختلاط یا بعد از اختلاط بوده پذیرفته نیست.
روایات راوی قبل از اختلاط از دو راه ثابت می‌شود:
ا - تاریخ؛
ب - قول راوی در نقل از شخص متصف به اختلاط که به عنوان مثال بگوید: حدثنی قبل اختلاطه.
راوی موصوف به اختلاط با الفاظی نظیر «اختلط» «اختلط آخر عمره» «اختل فی آخره» توصیف می‌شود.
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:
• عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه.
• سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث.
• مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه.
• بهبودی، محمدباقر، معرفة الحدیث.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «احادیث مواعظ»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۷.
