این نام برگرفته از داستان عبرت‌انگیز قوم بنی اسرائیل در آیه ۴ این سوره است: (وقضینا الی بنی اسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الارض مرتین ولتعلن علوا کبیرا)؛
کلمه « سبحان » از ریشه «تسبیح» و تسبیح به معنای منزه و مبرا دانستن خدا از عیب‌ها و نواقص است و در مقام تجلیل از خداوند به کار می‌رود. این نام از آیه نخست این سوره که در مقام تقدیس و تسبیح خداوند نازل شده اقتباس شده است؛ (سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی)؛
