• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استعمال لفظ در شخص

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


استعمال لفظ در شخص بر اطلاق لفظ و اراده شخص آن لفظ اطلاق می‌شود.


استعمال لفظ در شخص، از اقسام استعمال لفظ در لفظ و به معنای اطلاق لفظ و اراده شخص آن است.
در این نوع استعمال، لفظی بر زبان آورده شده و خود آن اراده می‌شود، نه نوع ، صنف و یا مثل آن، مانند آن که گفته شود «زید لفظ» و از آن، شخص کلمه زید قصد شود؛ یعنی لفظ زید، لفظ است.
[۱] خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۱۰۷.    


درباره استعمال لفظ در شخص، میان اصولیون اختلاف است.
برخی مانند مرحوم « صاحب فصول » معتقدند صحت اطلاق مذکور بدون تأویل و تصرف، محل اشکال است، زیرا یا اتحاد دال و مدلول پیش می‌آید و یا مستلزم ترکیب قضیه از دو جزء خواهد بود، که هر دو باطل است.
[۲] اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۲۲.    

برخی دیگر هم چون مرحوم « صاحب کفایة » معتقدند استعمال لفظ در شخص، استعمال نیست.
[۳] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۱۴.    
[۴] آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ص۱۷۱.    
[۵] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱، ص ۵۴۳-۵۴۱.
[۶] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۷۸.
[۷] سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۲۲.
[۸] بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۲۸.    


۱. ↑ خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۱۰۷.    
۲. ↑ اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۲۲.    
۳. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۱۴.    
۴. ↑ آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ص۱۷۱.    
۵. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱، ص ۵۴۳-۵۴۱.
۶. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۷۸.
۷. ↑ سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۲۲.
۸. ↑ بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۲۸.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۵، برگرفته از مقاله «استعمال لفظ در شخص».    



جعبه ابزار