• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استعمال لفظ در معنای واحد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



استعمال لفظ در معنای واحد به معنای اطلاق لفظ و اراده معنای واحد است.



استعمال لفظ در معنای واحد، به معنای اطلاق لفظ و اراده یک معنا، از آن است، چه این که لفظ، دارای معنای دیگری نیز باشد - مانند لفظ مشترک - و چه این که معنای دیگری نداشته باشد.


اصل اولی در استعمال، استعمال لفظ در معنای واحد است، مگر این که قرینه‌ای بر خلاف آن باشد.
[۱] المنطق، مظفر، محمد رضا، ص۳۹.



۱. المنطق، مظفر، محمد رضا، ص۳۹.
۲. مفاتیح الاصول، مجاهد، محمد بن علی، ص۸۰.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۷، برگرفته از مقاله «استعمال لفظ در معانی واحد».    


رده‌های این صفحه : استعمال لفظ در معنا




جعبه ابزار