• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اشاعه فحشاء (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نشر دادن زشتی اشاعۀ فحشاء گویند. از اشاعۀ فحشا به مناسبت در باب‌های صلات و حدود بحث شده است.



در قرآن کریم، دوست‌داران اشاعۀ فحشا در میان مؤمنان به عذاب دردناک الهی تهدید شده‌اند.


در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت که در شرع دارای حدّ معیّن است، و هر گناه کبیره، معانی مختلفی است که برای فحشا بیان شده است؛امّا این واژه‌ بیشتر، در مورد زنا، لواط و مانند آن به کار می‌رود.


اشاعۀ فحشا یا به وسیلۀ قول است، مانند منتشر کردن خبر متضمّن فحشا در میان مؤمنان، مثل این که گفته شود فلانی زناکار است، و یا به وسیلۀ فعل؛ بدین معنا که فحشا آشکارا انجام شود تا دیگران نیز بدان ترغیب گردند و یا وسائل انجام آن برای دیگران فراهم شود.


اشاعۀ فحشا حرام و از گناهان کبیره استو انجام آن به وسیلۀ قول در اموری مانند زنا یا لواط در صورتی که قذف محسوب شود، موجب ثبوت حدّ قذف است.


۱. نور/سوره۲۴، آیه۱۹.    
۲. مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، زبدة البیان فی احکام القرآن، ص۳۸۷.    
۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۴۶۹.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۳۹۴.    
۵. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۵.    
۶. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۰۵.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۵۲۷.    






جعبه ابزار