• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اشتقاق (اصول)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



لفظی را از لفظ دیگر گرفتن با اشتراک در حروف اصلی آن اشتقاق گفته می شود



اشتقاق، به معنای گرفتن لفظی از لفظ دیگر است، در صورتی که از نظر معنا و ترکیب مناسبت داشته و در صیغه مغایر باشند.


اشتقاق را بر سه قسم دانسته‌اند:
۱. اشتقاق صغیر، و آن در جایی است که بین دو لفظ در حروف و ترتیب تناسب باشد، مانند: اشتقاقِ «ضَرَبَ» از «ضَرب»؛
۲. اشتقاق کبیر، و آن در جایی است که بین دو لفظ در حروف و معنا تناسب باشد، نه در ترتیب، مثل: اشتقاق «جَبَذَ» از «جَذب»؛
۳. اشتقاق اکبر، و آن در جایی است که بین دو لفظ در مخارج حروف تناسب باشد، مثل: اشتقاق «نعق» از «نهق


۱. جرجانی، محمد بن علی، التعریفات، ص۲۷.    
۲. تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۰۶.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۹۳، برگرفته از مقاله «اشتقاق».    



جعبه ابزار