برخی دیگر از منطقیان، اصل مساوات را از مصادیق اصل متعارف دانسته و آورده‌اند که «اصل متعارف»، عبارت از قضیه‌ای اوّلی است که خود به خود صادق است و عقل بدون برهان، به صدق آن یقین دارد؛ مانند: قضیه «کل بزرگ‌تر از جزء است» و قضیه «دو شیء مساوی با شیء سوم، با هم مساوی‌اند». این قضایا را از این لحاظ، اصول متعارف (یا بدیهیات) نامیده‌اند که ذهن بدون احتیاج به حدوسط، محمولقضیه را برموضوع آن بار می‌کند. این قضایا اساس علم است.
