اطلاق مصدر بر مفعول
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اطلاق
مصدر
بر
مفعول
از اقسام مجاز لغوی میباشد.
فهرست مندرجات
۱ - تعریف
۲ - مثال
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - تعریف
[
ویرایش
]
اطلاق مصدر بر مفعول به ذکر صیغه مصدر و
اراده
اسم مفعول
اطلاق میشود.
۲ - مثال
[
ویرایش
]
۱. (... ولا یحیطون بشیء من علمه...) .
[۱]
بقره/سوره۲، آیه۲۵۵.
در این
آیه
«علمه» به معنای «معلومه» آمده است.
۲. (لقد جئتم شیئا ادا تکاد السماوات یتفطرن منه وتنشق الارض وتخر الجبال هدا)؛ "واقعا چیز زشتی را(بر زبان) آوردید. چیزی نمانده است که آسمانها از این(سخن) بشکافند و
زمین
چاک خورد و کوهها به شدت فرو ریزند".
[۲]
مریم/سوره۱۹، آیه۸۹.
[۳]
مریم/سوره۱۹، آیه۹۰.
در این آیه، «هدا» مصدر است که به معنای اسم مفعول (مهدوده) آمده است.
[۴]
زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۸۷.
[۵]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۲۸.
۳ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
بقره/سوره۲، آیه۲۵۵.
۲.
↑
مریم/سوره۱۹، آیه۸۹.
۳.
↑
مریم/سوره۱۹، آیه۹۰.
۴.
↑
زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۸۷.
۵.
↑
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۲۸.
۴ - منبع
[
ویرایش
]
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اطلاق مصدر بر مفعول».
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری