• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

افترا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «افترا» است.



افترا (از فری) در لغت به معنای جعل و ساختن دروغ است که با نسبت دادن سخن یا فعل ناحق یا صفت نادرست به دیگری تحقق می‌یابد؛ هر چند این نسبت دادن برخاسته از اعتقاد افترازننده باشد.
در این مقاله آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌های «فری» و «بهت» و مشتقات آن دو و جملات مفید معنای افترا استفاده شده است.


افترا به ابراهیم (قرآن)، افترا به اسباط (قرآن)، افترا به اسحاق (قرآن)، افترا به اسماعیل (قرآن)، افترا به انبیا (قرآن)، افترا به بی‌گناه (قرآن)، افترا به خدا (قرآن)، افترا به زنان عفیف (قرآن)، افترا به شعیب (قرآن)، افترا به شوهر (قرآن)، افترا به صالح (قرآن)، افترا به عیسی (قرآن)، افترا به محمد (قرآن)، افترا به مریم (قرآن)، افترا به ملائکه (قرآن)، افترا به موسی (قرآن)، افترا به مؤمنان (قرآن)، افترا به نوح (قرآن)، افترا به همسر (قرآن)، افترا به همسر محمد (قرآن)، افترا به هود (قرآن)، افترا به یعقوب (قرآن)، افترا به یوسف (قرآن)، افترازنندگان (قرآن)، افتراهای حیرت‌انگیز (قرآن)، تبری از افترا (قرآن)، تشویق به افترا (قرآن)، حرمت افترا (قرآن)، موانع افترا (قرآن).


۱. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۵، ص۱۵۴.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۸۲، برگرفته از مقاله «افتراء».    


رده‌های این صفحه : تهمت | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار