• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

افراد قرائات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



افراد قرائات، استفاده از قرائت قاری واحد در یک ختم قرآن را می‌گویند.



هرگاه قاری، تنها از یک قرائت استفاده کند و یک ختم قرآن را به قرائت یکی از قاریان به پایان ببرد و از قرائت قاری دیگری پیروی نکند، این را «افراد قرائات» گویند.


سیوطی در الاتقان می‌گوید: روش و عادت قاریان قرآن تا اواسط سده پنجم هجری قمری چنین بود که قرآن را فقط به قرائت یکی از راویان مشهور ختم می‌کردند و آن را با روایت دیگر قاریان نمی‌آمیختند. از آن پس، روش تغییر کرد و خواننده قرآن در یک ختم، روایت همه قاریان را رعایت می‌کرد، و تا کسی به همه قرائت‌ها و روش‌های قاریان آشنایی نداشت، به او اجازه روایت نمی‌دادند. اگر دو راوی از شیخی روایت می‌کردند، خوانندگان قرآن ناگزیر بودند هر بار قرآن را به روایت یکی از آن دو راوی خوانده، سپس موارد اختلاف را برای استاد خود بازگو کنند. و اگر تعداد راویان بیشتر بود، قاری موظف بود قرائت همه آنان را نزد استاد و شیخ خود خوانده، و موارد اختلاف را بیان کند.
جماعتی کار را آسان کرده، به قاریان اجازه دادند قرآن را به قرائت هفتگانه به جز نافع و حمزه بخوانند. بنابراین، قاری قرآن مکلف بود قرآن را یک بار به قرائت قالون و یک بار به قرائت ورش و سپس به قرائت خلف و آن گاه به قرائت خلاد بخواند. پیش از آن به کسی اجازه نمی‌دادند بین قرائت‌های مختلف جمع کند.


۱. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۵۲.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «افراد قرائات».    



جعبه ابزار