• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الفاظ کنایه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



الفاظ کنایه، الفاظ غیر آشکار در مقصود متکلم و محتاج قرینه است.



الفاظ کنایه، مقابل الفاظ صریح می‌باشد و به الفاظی گفته می‌شود که معنای اراده شده از سوی متکلم در آنها، مستتر و پنهان می‌باشد؛ یعنی معنای مراد به جز با آوردن قرینه شناخته نمی‌شود، چه لفظ کنایه در معنای مراد، حقیقت باشد و چه مجاز، مانند آن که گفته شود: «فلان کثیر الرماد» و اراده جود و سخاوت او شود.


این اصطلاح، نزد اصولی‌های اهل سنت عام تر از «کنایه» در اصطلاح دانشمندان علم بیان است، زیرا شامل حقیقت و مجاز ، هر دو، می‌شود.
[۱] اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۰۹.
[۲] اصول السرخسی، شمس الائمه سرخسی، محمد بن احمد، ج۱، ص۱۸۷.
[۳] کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۸۱.
[۴] جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، ج۴، ص۵۸.



۱. اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۰۹.
۲. اصول السرخسی، شمس الائمه سرخسی، محمد بن احمد، ج۱، ص۱۸۷.
۳. کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۸۱.
۴. جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، ج۴، ص۵۸.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۳۸، برگرفته از مقاله «الفاظ کنایه».    

رده‌های این صفحه : الفاظ




جعبه ابزار