• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امام حسین در زمان پیامبر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




امام حسین (علیه‌السّلام) به سالهای نخستین عمر خویش را، زیر نظر مقام نبوت و رسالت و در دامان مقام عصمت و طهارت سپری کرد.



در این دوران، حسین (علیه‌السّلام) افزون بر بهره مندی از مهر و عطوفت پدر و مادر، از عنایت ویژه جدش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز برخوردار بود. این توجه خاص پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نسبت به نور دیده خویش، از همان آغازین روزهای ولادت، به صورتهای مختلف، نمایان بود. اذان و اقامه گفتن در گوش راست و چپ نام گذاری حضرت به «حسین»، عقیقه کردن، خواندن تعویذ، قرار دادن زبان یا انگشت خود در دهان او و مکیدن آن، و خبر دادن از این موضوع که خداوند مقام امامت را تنها در نسل حسین قرار داده است و... حاکی از آن بود که پیامبر به نوه‌اش، عشق و علاقه‌ای خاصی داشته است.


یکی از حوادث مهم تاریخ زندگانی حسین بن علی (علیه‌السّلام) در سالهای پایانی عمر پیامبر، شرکت حضرت در «مباهله» جدش با گروهی از مسیحیان نجران است که وقتی اسقف آنان دید پیامبری با خاندانش، یعنی علی (علیه السلام)، حضرت زهرا (علیهاالسلام)، حسن و حسین تنها برای مباهله آمده‌اند، از مباهله خودداری کرد. از عایشه نقل شده
[۸] بغدادی، ابن سعد، «ترجمة الحسین (علیه‌السّلام) ومقتله»، فصلنامه تراثنا، ش۱۰، ص۱۳۹-۱۴۰.
[۹] یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۸۳-۸۲.
که رسول خدا در روز مباهله، علی، زهرا و حسنین را زیر عبای مشکی رنگ خط دار خویش جمع کرده، این آیه را تلاوت فرمود: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت ویطهرکم تطهیرا؛ همانا خداوند می‌خواهد از شما خاندان (پیامبر) پلیدی را ببرد و به شما پاکی کامل ارزانی دارد».


حضور حسین به همراه برادر در این حادثه تاریخی و قرار گرفتن آن دو در زمره «اصحاب کساء»، نشان دیگری بر بزرگی، اعتبار و حقانیت آنان بود. در واقع رسول خدا خواست در این برهه از مصاف حق و باطل، اوصیای خویش را که همیشه مدار و محور حق و حقیقت هستند، به مسلمانان و مسیحیان بشناساند.


۱. ابن سعد، «ترجمة الحسین (علیه‌السّلام) و مقتله»، تراثنا، ش۱۰، ص۱۸.    
۲. حسینی فیروزآبادی، سید مرتضی، فضائل الخمسة من الصحاح الستة، تحقیق المجمع العالمی لاهل البیت، ج۳، ص۲۱۲.    
۳. ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، تحقیق یوسف البقاعی، ج۳، ص۱۵۵.    
۴. القشیری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، تحقیق احمد عمر هاشم و موسی شاهین لاشین، ج۴، ص۱۸۸۳.    
۵. قندوزی حنفی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۲، ص۴۱.    
۶. قندوزی حنفی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۱، ص۳۱۹.    
۷. قندوزی حنفی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۲، ص۲۲۴.    
۸. بغدادی، ابن سعد، «ترجمة الحسین (علیه‌السّلام) ومقتله»، فصلنامه تراثنا، ش۱۰، ص۱۳۹-۱۴۰.
۹. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۸۳-۸۲.
۱۰. شیخ مفید، الارشاد، تحقیق مؤسسة ال البیت، ج۱، ص۱۶۶-۱۶۸.    
۱۱. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    



پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۱۵۶-۱۵۸.






جعبه ابزار