• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالمعالی جوینی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: جوینی (ابهام‌زدایی).

ابوالمعالی جوینی، از پیشوایان و دانشوران بزرگ شافعی ، معروف به امام الحرمین بود.



عبدالملک بن عبدالله ابوالمعالی ملقب به ضیاء الدین، از پیشوایان و دانشوران بزرگ شافعی با مسلک اعتقادی اشعری بود. سال ولادت او را ۴۱۷ق.یا ۴۱۹ق.
[۵] الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۵۰.
در جوین سبزوار از نواحی نیشابور قدیم دانسته‌اند.پدرش ابومحمد جوینی نیز از دانشوران بزرگ مذهب شافعی و در تفسیر ، اصول و ادب چیره دست بود.
[۹] سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.
پدرش در تربیت او بسیار دقت داشت و به مادر او که کنیز بود، سفارش کرد که جز خودش کسی او را شیر ندهد.
[۱۱] البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
ابوالمعالی علوم حدیث و فقه را از پدرش فراگرفت و سپس نزد قاضی حسین و ابوالقاسم اسکافی دانش آموخت و پیش از رسیدن به ۲۰ سالگی، صاحب کرسی تدریس پدر شد.او هنگام درگذشت پدرش ۲۰ ساله بود.
[۱۴] سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.
[۱۶] الوفیات، ص۲۵۸.
از آن پس به بغداد عزیمت کرد و دیگر بار به نیشابور بازگشت.

۱.۱ - امام الحرمین

پس از اجرای فرمان سلطان طغرل سلجوقی برای لعن شیعیان و اشعریان و شافعیان بر منابر شهرها که به تحریک وزیرش عمید الملک کندری حنفی مذهب صورت گرفت، ابوالمعالی همراه دانشمندان شهرهای مختلف از جمله ابوالقاسم قشیری ، خراسان را معترضانه ترک کرد و به مکه و مدینه رفت و آن گاه کنار خانه خدا ساکن شد. او به مدت چهار سال در مکه کرسی تدریس و فتوا برپا کرد. در این مدت به مدینه نیز رفت و آمد داشت و از همین رو امام الحرمین خوانده شد
[۱۸] وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹.


۱.۲ - ممنوع شدن لعن اشعریه و شافعیه

با روی کار آمدن آلب ارسلان و وزیرش نظام الملک شافعی مذهب ، در سال ۴۵۶ق. لعن اشعریان و شافعیان ممنوع شد و دانشمندان معترض با احترام به خراسان بازگشتند
[۲۱] تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۸۵.
که از جمله آنان ابوالمعالی جوینی بود. نظام الملک مدرسه نظامیه نیشابور را برای تدریس او بنا نهاد و اموری چون امامت جمعه و ریاست اوقاف و زعامت مذهب شافعی و خطابه و وعظ را به وی سپرد. او به مدت ۳۰ سال بدون رقیب عهده دار آن امور بود.
[۲۳] سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰.
[۲۴] تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۰-۲۳۱.


۱.۳ - اجازه نقل حدیث

ابوالمعالی در نقل حدیث، از پدر و نیز استادش ابونعیم اصفهانی (م. ۴۶۰ق.) اجازه داشت.
[۲۵] تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۱-۲۳۲.
برخی او را به ضعف در حدیث متهم کرده‌اند.در مجلس درس او حدود ۳۰۰ فقیه شرکت داشتند.
[۳۱] البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
از شاگردان نام آور او ابوحامد غزالی (م. ۵۰۵ق.) ، کیا الهراسی شافعی (م. ۵۰۴ق.) صاحب کتاب احکام القرآن و حاکم عمر النوقانی (م. ۵۴۸ق.) را می‌توان نام برد.

۱.۴ - علمیت

ابوالمعالی در علوم مختلف از جمله اصول ، فقه ، کلام و ادب تبحر داشت و مناظره‌هایی معروف از او نقل شده است.
[۳۴] سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰.
[۳۵] البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
در علم کلام ، آرای مخالف اجماع مسلمانان از او نقل شده است. ابن جوزی که خود از فرقه اهل حدیث و مخالف کلام است، سخنانی را با محتوای پشیمانی از پرداختن به علم کلام از او نقل کرده است.ابوالمعالی افزون بر توانایی در خطابه و وعظ و ادب، در فنون مختلف تالیفاتی داشته است، از جمله: اصول الدین ، البرهان فی اصول الفقه ، تلخیص التقریب ، الارشاد ، العقیدة النظامیه ، غیاث الامم ، مدارک العقول و النهایه.
[۴۲] البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.


۱.۵ - درگذشت

ابوالمعالی به سال ۴۷۸ق. در ۵۷ سالگی در شهر نیشابور درگذشت.او را در منزلش به خاک سپردند و پس از دو سال پیکرش را به قبرستان حسین، قبرستان خاندان طاهری، در نیشابور، کنار مقبره پدرش انتقال دادند. در روز مرگ او نیشابور غرق عزا شد و بازار و کلاس‌های درس تعطیل گشت. شاگردانش که حدود ۴۰۰ نفر بودند، پس از مرگ او، قلم و دوات و منبر وی را در مسجد جامع شهر به نشانه بی همتایی او شکستند و تا یک سال برایش عزاداری کردند.
[۴۷] تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۸.
در رثای وی، او را به «خورشید مشرق» تشبیه کردند.


الاعلام: الزرکلی (م. ۱۳۹۶ق.) ، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۹۷م؛ الانساب: عبدالکریم السمعانی (م. ۵۶۲ق.) ، به کوشش عبدالرحمن بن یحیی، حیدرآباد، دائرة المعارف العثمانیه، ۱۳۸۲ق؛ البدایة و النهایه: ابن کثیر (م. ۷۷۴ق.) ، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷ق؛ تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر: الذهبی (م. ۷۴۸ق.) ، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۱۰ق؛ ذیل تاریخ بغداد: ابن النجار البغدادی (م. ۶۴۳ق.) ، به کوشش مصطفی عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۷ق؛ سیر اعلام النبلاء: الذهبی (م. ۷۴۸ق.) ، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق؛ شذرات الذهب: عبدالحی بن عماد (م. ۱۰۸۹ق.) ، به کوشش الارنؤوط، بیروت، دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق؛ طبقات الشافعیة الکبری: تاج الدین السبکی (م. ۷۷۱ق.) ، به کوشش الطناحی و عبدالفتاح، هجر للطباعة و النشر، ۱۴۱۳ق؛ الکامل فی التاریخ: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م. ۶۳۰ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛ الکنی و الالقاب: شیخ عباس القمی (م. ۱۳۵۹ق.) ، تهران، مکتبة الصدر، ۱۳۶۸ش؛ معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. ۶۲۶ق.) ، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ المنتظم: ابن جوزی (م. ۵۹۷ق.) ، به کوشش نعیم زرزور، بیروت، دار الکتاب العلمیه، ۱۴۱۲ق؛ الوافی بالوفیات: الصفدی (م. ۷۶۴ق.) ، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق؛ وفیات الاعیان: ابن خلکان (م. ۶۸۱ق.) ، به کوشش احسان عباس، بیروت، دار صادر؛ الوفیات: ابوالعباس احمد بن علی بن الخطیب (م. ۸۰۹ق.) ، به کوشش عادل نویهض، بیروت، دار الاقامة الجدیده، ۱۹۷۸م.


۱. الانساب، ج۳، ص۴۳۰.    
۲. وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸.    
۳. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.    
۴. ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷.    
۵. الوافی بالوفیات، ج۶، ص۲۵۰.
۶. المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۴.    
۷. المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۵.    
۸. معجم البلدان، ج۲، ص۱۹۳.    
۹. سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.
۱۰. طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۶۸.    
۱۱. البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
۱۲. وفیات الاعیان، ج۲، ص۱۶۸.    
۱۳. المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۵.    
۱۴. سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۶۹.
۱۵. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.    
۱۶. الوفیات، ص۲۵۸.
۱۷. الکامل، ج۱۰، ص۳۳.    
۱۸. وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹.
۱۹. الاعلام، ج۴، ص۱۶۰.    
۲۰. الکامل، ج۱۰، ص۲۰۹.    
۲۱. تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۸۵.
۲۲. وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸.    
۲۳. سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰.
۲۴. تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۰-۲۳۱.
۲۵. تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۱-۲۳۲.
۲۶. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.    
۲۷. الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵۵.    
۲۸. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.    
۲۹. وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۸.    
۳۰. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷-۱۱۸.    
۳۱. البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
۳۲. الوفیات، ص۲۵۸.    
۳۳. شذرات الذهب، ج۶، ص۵۶.    
۳۴. سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۴۷۰.
۳۵. البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
۳۶. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.    
۳۷. المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶.    
۳۸. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۷.    
۳۹. المنتظم، ج۱۶، ص۲۴۶.    
۴۰. طبقات الشافعیه، ج۵، ص۱۷۶.    
۴۱. ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۴.    
۴۲. البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۲۸.
۴۳. شذرات الذهب، ج۵، ص۳۴۰.    
۴۴. الانساب، ج۳، ص۴۳۱.    
۴۵. وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۶۹.    
۴۶. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.    
۴۷. تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۳۸.
۴۸. وفیات الاعیان، ج۳، ص۱۷۰.    
۴۹. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۶.    
۵۰. ذیل تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۷.    
۵۱. الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص۱۱۸.    



دانشنامه حج و حرمین شریفین، برگرفته از مقاله« ابوالمعالی جوینی»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۰/۱/۲۶.    



جعبه ابزار