• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امر مطلق (اصول)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



امر به چیزی بدون مشروط بودن به چیز دیگر را امر مطلق گویند.



امر مطلق، امری است که تعلق آن به مامورٌ به، مشروط به وجود چیز دیگری نیست. برای مثال، تعلق امر به حج، مشروط به پیمودن مسافت تا مکه نمی‌باشد.
یک امر ممکن است نسبت به چیزی مطلق و نسبت به چیزی دیگر مشروط باشد؛ برای مثال، تعلق امر به حج، نسبت به پیمودن مسافت تا مکه، مطلق، اما نسبت به استطاعت، مشروط است.


اگر امری به طبیعت به طور مطلق با صرف نظر از هر خصوصیت یا قیدی خارج از آن- تعلق گیرد، به آن نیز «امر مطلق» می‌گویند. چنین امری تمامی افراد مامورٌ به را به صورت بدلیت شامل می‌گردد؛ یعنی هر یک از افراد مامورٌ به که انجام شود امر ساقط می‌گردد، مثل: «صلّ» که در آن، امر به طبیعت نماز، صرف نظر از قید مرّة یا تکرار، فور یا تراخی و یا هر قید دیگری تعلق گرفته است.
[۳] اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۵۶.



واجب مطلق.


۱. حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۷۴.    
۲. حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۶۵.    
۳. اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۲، ص۱۵۶.
۴. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۲، ص۶۳۰.    
۵. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۲، ص ۶۳۱.    
۶. فاضل تونی، عبدالله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص۸۱.    
۷. عاملی جبعی، علی بن احمد، تمهید القواعد، ص۱۲۹.    
۸. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۸۷.    
۹. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۹۱.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۹، برگرفته از مقاله «امر مطلق».    

رده‌های این صفحه : اوامر




جعبه ابزار