• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اکد (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اکد از مفردات نهج البلاغه، به معنای محکم کردن آمده است. حضرت امیر (علیه‌السلام) چهار مرتبه از این کلمه برای تبیین موضوعات گوناگونی استفاده نموده، که فلسفه‌ی خلقت حضرت آدم (علیه‌السلام) از آن جمله است.



واژه‌ی اکد، به معنای تاکید و محکم کردن می‌باشد. در لغت آمده: «اکّد العهد: اوثقه، اکّد الشیء: قررّه». و نیز آمده: «الاکید: الوثیق المحکم» ظاهرا فعل آن از ثلاثی مجرّد نیامده است. این ماده مجموعا چهار بار در «نهج البلاغه» یافت شده است.


امام (علیه‌السلام) در رابطه با حضرت آدم (علیه‌السلام) فرموده: «و لیقیم الحجة به علی عباده و لم یخلهم بعد ان قبضه مما یؤکّد علیهم حجة ربوبیّته؛ خداوند آدم را به زمین آورد ... تا به وسیلۀ او بر بندگانش حجت اقامه کند، پس از میراندن آدم، بندگان خویش را از آنچه حجت ربوبیت را بر آن‌ها تاکید کند، خالی نگذاشت.»


۱. زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۴، ص۳۳۷، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۳، خطبه۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اکد»، ص۵۵.    






جعبه ابزار