تخریب بیت‌المقدس (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تخریب کنندگان
بیت المقدس در شمار ستمکارترین
انسانها و
ذلت دنیوی و
عذاب اخروی
کیفر عمل آنان شد.
تخریب کنندگان بیت المقدس در شمار ستمکارترین انسانها قرار گرفتند:
ومن اظـلم ممن منع مسـجد الله ان یذکر فیها اسمه وسعی فی خرابها اولـئک ما کان لهم ان یدخلوها الا خائفین لهم فی الدنیا خزی ولهم فی الاخرة عذاب عظیم.«و کیست بیدادگرتر از آن کس که نگذارد در مساجد خدا نام وی برده شود و در ویرانی آنها بکوشد آنان حق ندارند جز ترسان لرزان در آن (مسجد)ها درآیند در این دنیا ایشان را خواری و در آخرت عذابی بزرگ است.»
برداشت بر این اساس است که منظور از «مساجد الله» (به قرینه
شان نزول ) بیت المقدس باشد.
بررسی شان نزولهای آیه نشان می‌دهدکه روی سخن در
آیه به هر سه گروه،
یهود و
نصاری و
مشرکان ، است، هر چند بحثهای آیات گذشته بیشتر به یهود اشاره می‌کرد و گاهی به
نصاری .
به هر حال (یهود) با ایجاد
وسوسه در مساءله
تغییر قبله کوشش داشتند که مسلمانان به سمت
بیت المقدس نماز بخوانند تا با این کار هم تفوقی بر آنها داشته باشند و هم
مسجد الحرام و
کعبه را از رونق بیندازند.
(
مشرکان مکه ) نیز با منع
پیامبر اسلام - صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم - و مسلمانان از زیارت
خانه خدا عملا به سوی خرابی این بنای الهی گام برمیداشتند.
(
مسیحیان ) نیز با گرفتن بیت المقدس و ایجاد وضع ناهنجاری که در بالا از
ابن عباس نقل شد در تخریب آن میکوشیدند.
قرآن در برابر این سه گروه و تمام کسانی که در راهی مشابه آنها گام بر میدارند می‌گوید: (چه کسی ستمکارتر است از آنها که از بردن نام
خدا در مساجد الهی جلوگیری می‌کنند و سعی در ویرانی آنها دارند)
ذلت دنیوی و عذاب اخروی
کیفر تخریب کنندگان
بیت المقدس بود:
ومن اظـلم ممن منع مسـجد الله ان یذکر فیها اسمه وسعی فی خرابها اولـئک ما کان لهم ان یدخلوها الا خائفین لهم فی الدنیا خزی ولهم فی الاخرة عذاب عظیم. «و کیست بیدادگرتر از آن کس که نگذارد در مساجد
خدا نام وی برده شود و در ویرانی آنها بکوشد آنان
حق ندارند جز ترسان لرزان در آن (مسجد)ها درآیند در این
دنیا ایشان را خواری و در
آخرت عذابی بزرگ است.»
وارد شدن همراه با
ترس به بیت المقدس کیفر
تخریب کنندگان آن:
ومن اظـلم ممن منع مسـجد الله ان یذکر فیها اسمه وسعی فی خرابها اولـئک ما کان لهم ان یدخلوها الا خائفین لهم فی الدنیا خزی ولهم فی الاخرة عذاب عظیم.«و کیست
بیدادگرتر از آن کس که نگذارد در مساجد
خدا نام وی برده شود و در ویرانی آنها بکوشد آنان حق ندارند جز ترسان لرزان در آن (مسجد)ها درآیند در این دنیا ایشان را خواری و در آخرت عذابی بزرگ است.»
در کتاب
اسباب النزول از
ابن عباس چنین آمده که این آیه در مورد (
فطلوس ) رومی و یاران
مسیحی او نازل شده است، آنها با
بنی اسرائیل جنگیدند و
تورات را
آتش زدند و فرزندان آنها را به
اسارت گرفتند،
بیت المقدس را ویران ساختند و مردارها در آن ریختند.
مرحوم
طبرسی در
مجمع البیان از ابن عباس نقل می‌کند که این کوشش در تخریب و نابودی بیت المقدس همچنان ادامه داشت تا زمانی که به دست مسلمانان فتح شد.
در روایتی از
امام صادق علیه‌السّلام نیز می‌خوانیم که این آیه در مورد
قریش نازل گردید، در آن هنگام که پیامبر -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم - را از ورود به شهر
مکه و
مسجد الحرام جلوگیری می‌کردند بعضی
شان نزول سومی برای آیه گفته‌اند و آن اینکه منظور مکانهائی است که مسلمانان در
مکه برای
نماز داشتند و مشرکان پس از
هجرت پیامبر -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم- آنها را ویران کردند.
هیچ مانعی ندارد که نزول آیه ناظر به تمام این حوادث بوده باشد، بنابر این هر یک از شان نزولهای فوق یکی از ابعاد مسأله را منعکس می‌کند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۴۱، برگرفته از مقاله «تخریب بیت‌المقدس ».
