و فرق تخلص با استطراد این است که در استطراد، متکلم خیلی گذرا به مطلب دوم اشاره می‌کند و دوباره موضوع نخستین را از سر می‌گیرد، آنچنان که گویی دومی اساسا منظور نبوده است.
حسن تخلص از محسنات لفظی سخن است و آن عبارت از این است که گوینده از مطلبی که در آغاز کلام آمده، خیلی دزدانه و سریع به مقصود منتقل شود، بی آنکه شنونده متوجه انتقال گردد و آن بخاطر پیوستگی تنگاتنگ دو مطلب است. از این قبیل موارد در سوره کهف (آیات ۸۳ تا ۱۰۸)
