ثعلب در قواعدالشعر خود «التشبیه الجید» را از فنون شعر برمی شمارد و ابن معتز به پیروی از او در البدیع «حسن التشبیه» را به عنوان فنی از فنون و محاسن کلام معرفی کرده است، و از عیوب تشبیه سخن گفته است.
ابن رشیق در کتاب العمدة تشبیه را به دو نوع تشبیه حسن و تشبیه قبیح تقسیم نموده است. از دیدگاه وی تشبیه حسن تشبیهی است که مشبه را به ذهن شنونده نزدیک می‌کند و آن را توضیح می‌دهد و تشبیه قبیح برخلاف آن است.
باقلانی، آیات ذیل را به عنوان مصادیق تشبیه حسن ذکر کرده است: ۱. (وله الجوار المنشآت فی البحر کالاعلام)؛ و او راست در دریا سفینه‌های بادبان دار بلند همچون کوهها.
