• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تکیه در هند

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



واژه تکیه در متون مذهبی شبه قاره هند ، بندرت دیده می‌شود.



در لاهور بعضی از مقبره‌ها و آرامگاه‌ها را تکیه خوانده‌اند.
[۱] نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۱۸ـ۴۲۱، لاهور ۲۰۰۱.
[۲] نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۸۱، لاهور ۲۰۰۱.



فضای این تکیه‌ها معمولاً با یک چهار دیواری خشتیِ نه چندان بلند، احاطه شده و در ساخت اغلب آن‌ها از گچ و آجر خام استفاده شده است.
[۳] نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۸۲، لاهور ۲۰۰۱.



مخارج فعالیت‌های جاری و مراسم مختلف برخی از این تکایا، از درآمد حاصل از زمین‌های کشاورزی، که از سوی حاکمان یا معتقدان به این تکایا واگذار شده، تأمین می‌شود.
[۴] نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۲۰، لاهور ۲۰۰۱.



در مقاله د. اسلام
[۵] نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۲۰، لاهور ۲۰۰۱.
با تردید و به نقل از گابوریو گفته شده که تکیه در هند اماکنی کوچک برای عبادت صوفیان بوده است. در برخی متون که به فارسی در باره شبه قاره نگاشته شده، از تکیه سخن رفته‌است.


سرحدی
[۶] عمرعامر سرحدی، «در دره پاچنار»، ج۱، ص۸۲، در پاکستان (مجموعه مقالات)، کراچی.
در وصف دره کرم ( پاراچنار ) از حسینیه‌ها و تکیه‌هایی در روستاها یاد کرده که تعدادشان به چند صد می‌رسد.


اما اصطلاح تکیه در شبه قاره رایج نیست و فقط در نوشته‌هایی که تحت تأثیر ادبیات فارسی بوده‌اند از تکیه سخن به میان آمده‌است.


(۱) عمرعامر سرحدی، «در دره پاچنار»، در پاکستان (مجموعه مقالات)، کراچی.
(۲) نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، لاهور ۲۰۰۱.


۱. نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۱۸ـ۴۲۱، لاهور ۲۰۰۱.
۲. نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۸۱، لاهور ۲۰۰۱.
۳. نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۸۲، لاهور ۲۰۰۱.
۴. نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۲۰، لاهور ۲۰۰۱.
۵. نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۲۰، لاهور ۲۰۰۱.
۶. عمرعامر سرحدی، «در دره پاچنار»، ج۱، ص۸۲، در پاکستان (مجموعه مقالات)، کراچی.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تکیه»، شماره۳۸۱۲.    






جعبه ابزار