• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جمال‌الدین محمد بن عبداللطیف خجندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جمال‌الدّین محمّد بن عبداللّطیف بن محمّد خجندی، مردی ادیب و شاعر و از رؤسای شافعیان اصفهان در قرن ششم هجری بوده است.



جمال‌الدّین محمّد بن صدرالدّین ابوالقاسم عبداللّطیف بن محمّد خجندی
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۶۵.
از رؤسای شافعیان اصفهان در قرن ششم هجری بوده، و شعرای معاصر او همچون رفیع الدّین لبنانی، جمال الدّین عبدالرزّاق، خاقانی و اثیرالدّین اخسیکتی او را مدح گفته‌اند. جمال خجندی خود شاعری ادیب بوده، و به عربی و فارسی شعر می‌سروده که در برخی جنگ‌ها و تذکره‌ها، آن‌ها را آورده‌اند.
[۲] عوفی، محمد، لباب الالباب، ج۱، صص۳۶۶ ۲۶۸.
[۳] انوشه، حسن، دانشنامه ادب فارسی در آسیای مرکزی، ص۱۸.
[۴] خیامپور، عبد الرسول، فرهنگ سخنوران، ص۱۳۵.
این اشعار از او است:
چو گل به تخت درآمد که خسرو چمنم•••خدایگان ریاحین و شاخ انجمنم
مرا خود از لب خود آرزوی بوسه کند•••کدام بلبل من مست عشق خویشتنم
منم منم که جهان رنگ و بوی من دارد•••منم که باغ و عروس هر چمنم
ولیکن این همه هست و چو باد برخیزد•••حدیث من ورقی بازکن که من نه منم.
[۵] جابری‌انصاری، محمدحسن، آگهی شهان از کار جهان، ج۱، ص۲۴۵.
[۶] مجلّه یادگار، شماره اوّل، سال سوم، شهریور ۱۳۲۵، ص۲۷.



۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۶۵.
۲. عوفی، محمد، لباب الالباب، ج۱، صص۳۶۶ ۲۶۸.
۳. انوشه، حسن، دانشنامه ادب فارسی در آسیای مرکزی، ص۱۸.
۴. خیامپور، عبد الرسول، فرهنگ سخنوران، ص۱۳۵.
۵. جابری‌انصاری، محمدحسن، آگهی شهان از کار جهان، ج۱، ص۲۴۵.
۶. مجلّه یادگار، شماره اوّل، سال سوم، شهریور ۱۳۲۵، ص۲۷.



مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۰.    



جعبه ابزار