• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعبیس حارثة بن بدر غدانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابوعبیس حارثة بن بدر غُدانی بصری تمیمی یربوعی (پس از هجرت ـ ۶۴ هـ)، از امرا و سرداران عصر اموی و از اشراف و شجاعان و شعرای بنی تمیم و فردی خطیب، فصیح و آگاه به انساب، تاریخ و نظم شعر بود.



ابوعبیس حارثة بن بدر بن حصین بن قطن بن مالک بن غدانة بن یربوع غدانی بصری تمیمی یربوعی، اهل بصره بود. بعد از هجرت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چشم به جهان گشود.
[۳] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.

برخی گویند که او معاصر احنف بن قیس بود و حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را در کودکی درک کرد و اسلام آورد.
[۵] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
برخی نیز او را تابعی دانسته‌اند.
وی از امرا و سرداران عصر اموی
[۷] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
و از اشراف و شجاعان و شعرای بنی تمیم به شمار می‌رفت و در جنگ جمل بر ضد امام علی (علیه‌السّلام) وارد جنگ شد. با انس بن زنیم کنانی معرکه هجایی داشت
[۹] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
و با عمر، امام علی (علیه‌السّلام) و زیاد حکایاتی دارد.
او مردی خطیب و فصیح
[۱۱] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۲.
و آگاه به انساب، تاریخ و نظم شعر بود،
[۱۲] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
ولی قدرت تصرف در اشعار را نداشت و از بزرگان شعرا محسوب نمی‌شد.
از لحاظ اخلاقی فردی فاسد و شراب‌خوار بود.


ابوعبیس سرانجام در سال ۶۴ یا ۶۶ هـ
[۱۶] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
در یکی از جنگ‌ها بر اثر غرق شدن در نهر تیری درگذشت.


دیوان شعر اثر ابوعبیس است.
[۱۸] محدث اربلی، علی بن عيسى، کشف الغمه، ج۱، ص۷۸۳.



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.


۱. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۵۸.    
۲. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۰.    
۳. سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۴. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
۵. دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
۶. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۱۵۸.    
۷. دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۳.
۸. ابن‌عبدربه، احمد بن محمد، العقد الفرید، ج۸، ص۵۴.    
۹. سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۱۰. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.    
۱۱. دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۷۴۶۲.
۱۲. سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۱۳. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
۱۴. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۳۹۰.    
۱۵. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۸، ص۴۹۰.    
۱۶. سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰.
۱۷. ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۲، ص۱۳۸.    
۱۸. محدث اربلی، علی بن عيسى، کشف الغمه، ج۱، ص۷۸۳.
۱۹. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۸۳.    
۲۰. بغدادی، عبدالقادر، خزانة الادب، ج۶، ص۴۷۴.    
۲۱. ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۴۲۳.    
۲۲. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۶۱۴.    



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۳۹، برگرفته از مقاله «ابوعبیس حارثة بن بدر غدانی».






جعبه ابزار