حقیقت لغوی تخصصی

حقیقت لغوی تخصصی به وضع تعیّنیِ لفظ برای معنای خاص، توسط اهل لغت اطلاق می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

حقیقت لغوی تخصصی، مقابل حقیقت لغوی تخصیصی بوده و در جایی است که لفظی بر اثر کاربرد فراوان میان اهل لغت، در معنایی ظهور پیدا کند، به گونه‌ای که بدون قرینه ، آن معنا از لفظ تبادر نماید.

لفظ گاهی توسط واضع برای معنایی وضع می‌شود و گاهی به دلیل کاربرد زیاد اهل لغت در معنایی، به آن معنا اختصاص پیدا می‌کند، بی آن که واضع معینی لفظ را برای آن معنا وضع کرده باشد؛ در صورت دوم، حقیقت لغوی تخصصی محقق می‌گردد.

۳ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ موضح القوانین، اعتمادی، مصطفی، ص۱۵.
۲.	↑ اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۲۹۲.

۴ - منبع

[ویرایش]

فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۸، برگرفته از مقاله «حقیقت لغوی تخصصی».

رده‌های این صفحه : حقیقت لغوی