• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حقیقت‌ و مجاز

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حقیقت و مجاز به مباحث پیرامون شکل‌های استعمال لفظ در معنا اطلاق می‌شود.



استعمال لفظ در معنای موضوع له را «حقیقت»، و استعمال آن را در غیر معنای موضوع له با قرینه ، «مجاز» می‌گویند؛ برای مثال، استعمال لفظ «اسد» در معنای « حیوان درنده خاص»، حقیقت و استعمال آن با قرینه در معنای «مرد شجاع»، مجاز است.
[۲] اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، ص۱۸۵.
[۳] فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۸۳.
[۴] محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۲۹.
[۶] مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۲۴.
[۱۰] سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۲۳.
[۱۱] مغنیه، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص۲۳.



حقیقت؛
مجاز.


۱. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۷.    
۲. اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، ص۱۸۵.
۳. فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۸۳.
۴. محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۲۹.
۵. مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص ۱۱۸-۱۱۷.    
۶. مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۲۴.
۷. فاضل تونی، عبدالله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص۵۹.    
۸. ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۷۱.    
۹. تمهید القواعد، عاملی جبعی، علی بن احمد، ص۹۵.    
۱۰. سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۲۳.
۱۱. مغنیه، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص۲۳.



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۳۰، برگرفته از مقاله «حقیقت و مجاز     »



جعبه ابزار