• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حلال

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حلال، این عنوان در مقابل حرام وبه معنای انچه که از لحاظ شرعی جایز است.



حلال عبارت است از آنچه که از نظر شرع و عقل روا و جایز است؛ خواه عملی قلبی باشد، همچون اعتقادات، یا بدنی و زبانی.


فقها حلال را به دو قسم تقسیم کرده‌اند:
۱. فعلی که عاری از هر مصلحت و مفسده‌ای باشد، مانند برخی حرکات بدنی و یا برخی گفتارها.
۲. فعلی که مصلحت ملزمه با مفسده ملزمه، یا مصلحت غیر ملزمه با مفسده غیر ملزمه در آن جمع باشد؛ به گونه‌ای که هیچ کدام بر دیگری ترجیح نداشته باشد.
قسم اوّل را حلال لااقتضایی (حلال بدون اقتضا) و قسم دوم را حلال اقتضایی گویند.


هر فعل یا قولی که از جانب شارع، دلیلی بر حرمت یا وجوب آن وارد نشده باشد، حلال واقعی است. چنان که در موارد شک در حلیت فعل یا قولی- به جهت عدم وصول دلیل بر حرمت یا حلیت آن یا اجمال دلیل و یا تعارض دو دلیل- اصل در آن، حلیت ظاهری است.


۱. موسسه دائرۃ المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج ۳، ص ۳۶۶.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۳،ص ۳۶۶    


رده‌های این صفحه : احکام خمسه | اصطلاحات اسلامی | تکلیف | فقه




جعبه ابزار