• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکم اتصالی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حکم اتصالی یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای حکم به اتصال و پیوستگی میان مقدم و تالی در قضیه شرطیه متصله است.



حکم عبارت است از: اسناد چیزی به چیز دیگر به ایجاب یا به سلب؛ مانند حکم به اینکه زمین کروی است یا زمین ساکن نیست.
[۱] خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۰۰.
منظور از حکم اتصالی، حکم به اتصال و پیوستگی و ملازمه در نسبت یا عدم آن است و این در قضیه شرطیه متصله است؛ یعنی قضیه‌ای که در آن به ثبوت یا سلب نسبتی به فرض ثبوت یا سلب نسبتی دیگر حکم شده است.
[۲] خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۷۰.
[۳] خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۰۰.



فرق بین حکمی که در قضیه حملیه است با حکم اتصالی این است که در قضیه حملیه، نسبت بین موضوع و محمول، نسبت این‌همانی است، در صورتی که در قضیه متصله حکم نمی‌شود که مقدم تالی است، بلکه حکم می‌شود که مقدم مستلزم تالی است و به عبارت دیگر تالی لازم و تابع مقدم است.
[۴] خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۹۳.



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• خوانساری، محمد، منطق صوری.
• خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی.


۱. خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۰۰.
۲. خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۷۰.
۳. خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۰۰.
۴. خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۹۳.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حکم اتصالی»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۲/۱۸.    



جعبه ابزار