• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکومت منافقان (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نَفَق، ايجاد سوراخى در زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ موش‌- پايان يافتن و از بين رفتن. نفاق عبارت است از داخل شدن در شرع و دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر، اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير اسلام در درون، ظاهر و باطن متفاوت داشتن، دورویی، ریاکاری.
[۴] فرهنگ بزرگ سخن، ج ۸، ص ۷۸۸۲، «نفاق».
نفاق هم در ایمان است، هم طاعات، هم معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از ریا است‌ در این مقاله آیات مرتبط با حکومت منافقان معرفی می‌شوند.



داعيه اصلاح‌طلبی منافقان، پيش از حاکمیّت و افساد آنان، پس از رسيدن به حکومت:
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ‌ وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ‌ ...


••• تلاش منافقان براى فساد در زمین و نابودى کشاورزی و نسل کشی، در صورت به حكومت رسيدن:
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ‌ وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ‌ ...

••• حاكمان منافق، نابودكننده دین و مردم:
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ‌ وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ . امام صادق علیه‌السلام فرمود: مقصود از «الحرث» در اين آيه، دين و مقصود از «النسل» مردم است.

••• فساد در زمين و قطع رحم، از ويژگيهاى حاکمان منافق:
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ‌ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‌.طبق يك احتمال «تولّيتم» به معناى تصدّى امور مردم -يعنى حكومت‌- است. گفتنى است كه به قرينه سياق آيات قبل و بعد، خطاب آيه، متوجّه منافقان است‌.


پیشگویی قرآن، از حاكميّت منافقان، بر امور امّت اسلام:
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ‌ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ.


••• حاكمان منافق و مفسد در زمین و قطع کننده رحم، مورد لعن و نفرین خدا:
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‌ أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‌ ...

••• جواز لعن و نفرین به حاكمان منافق:
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‌ أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‌ ...


حاكمان منافق، انسانهايى حق‌ناپذیر و کوردل:
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‌ أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‌ أَبْصارَهُمْ.


حرمت پذيرش ولایت و حاكميت منافقان:
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَ تُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً مُبِيناً.


جهنّم، كيفر حاكمان منافق مفسد و خودخواه:
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى‌ ما فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ‌ وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ.


۱. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۵، ص ۱۷۷، «نفق».    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۵۰۲، «نفق».    
۳. فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ج ۱، ص ۶۱۸، «نفقت».    
۴. فرهنگ بزرگ سخن، ج ۸، ص ۷۸۸۲، «نفاق».
۵. نراقی، محمدمهدی، جامع السعادات، ج ۲، ص ۴۲۴.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۲۰۴.    
۷. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۸. بقره/سوره۲، آیه۲۰۴.    
۹. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۲۰۴.    
۱۱. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۱۲. عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج ۱، ص ۲۰۴، ح ۷۵۴.    
۱۳. عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج ۱، ص ۲۰۴، ح ۷۵۵.    
۱۴. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۲.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۹، ص ۱۵۸.    
۱۶. آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، ج ۱۳، ص ۲۲۴.    
۱۷. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۲.    
۱۸. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۲.    
۱۹. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۳.    
۲۰. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۲.    
۲۱. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۳.    
۲۲. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۰.    
۲۳. محمّد/سوره۴۷، آیه۲۳.    
۲۴. نساء/سوره۴، آیه۱۴۴.    
۲۵. بقره/سوره۲، آیه۲۰۴.    
۲۶. بقره/سوره۲، آیه۲۰۶.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۱۱۲، برگرفته از مقاله «حکومت منافقان».    


رده‌های این صفحه : حکومت | موضوعات قرآنی | نفاق




جعبه ابزار