• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خطاب تحبیب

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



خطاب تحبیب، خطاب در مقام اظهار محبت به مخاطب است.



یکی از انواع خطاب‌های قرآن، خطاب «تحبیب» یا «تحبب» است. «تحبیب» به معنای کسی را دوست خود قرار دادن و «تحبب» به معنای اظهار محبت و دوستی به دیگران است.
در خطاب تحبیب، گوینده می‌خواهد به مخاطب اظهار دوستی و محبت کند؛ مانند:

۱.۱ - مثال اول

(یا ابت لم تعبد ما لا یسمع ولا یبصر)؛ «ای پدر! چرا چیزی را می‌پرستی که نه می‌شنود و نه می‌بیند؟! ».
در این آیه حضرت ابراهیم عمویش آذر را خطاب و از پرستش بت‌ها دوستانه نهی می‌کند.

۱.۲ - مثال دوم

(یا بنی انها ان تک مثقال حبة…)؛ «ای پسرک من! اگر عمل تو به اندازه سنگینی دانه خردلی باشد…» که خطاب لقمان به فرزند خودش است.


۱. مریم/سوره۱۹، آیه۴۲.    
۲. لقمان/سوره۳۱، آیه۱۶.    
۳. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۵۰.    
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۱۵.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «خطاب تحبیب».    



جعبه ابزار