ذروه (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذِرْوَة (به کسر ذال و سکون راء و فتح واو) و
ذُرْوَة (به ضم ذال و سکون راء و فتح واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مكان مرتفع، بلندى و بالاى شىء است.
ذِرْوَة و
ذُرْوَة به معنای مكان مرتفع، بلندى و بالاى شىء است.
امام (صلواتاللهعلیه) درباره
جهاد فرموده:
«إِنَّ أَفْضَلَ مَا تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللهِ سُبْحَانَهُ: الاِْيمَانُ بِهِ وَ بِرَسُولِهِ، وَ الْجِهادُ فِي سَبِيلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الاِْسْلاَمِ.» (برترين وسيلهاى كه متوسّلان مىتوانند با آن به سوى خداوند
تقرّب جويند: ايمان به او و پيامبر او است و همچنين جهاد در راه او. چه اين كه جهاد قلّه مرتفع
اسلام است.)
(شرحهای خطبه:
) يعنى جهاد قلّه اسلام است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذروه»، ج۱، ص۴۱۴.