• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رباب همسر امام حسین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



رباب یکی از همسران امام حسین علیه‌السلام است که در کربلا حاضر بوده و در زمره اسیران کربلا می‌باشد.



رباب، دختر امرى‌ء القيس و همسر پاکدامن امام حسين (علیه‌السلام) است.
[۲] لباب الانساب، ج ۱، ص ۳۵۰.
اين بانوى نامدار و با فضيلت، از نظر جمال ، ادب و عقل سرآمدِ زنان عصر خود بود.
[۵] رياحين الشريعه، ج ۳، ص ۳۱۳.



چون پدرش، مسلمان شد، امام علی (علیه‌السلام) وى را براى سیدالشهدا (علیه‌السلام) خواستگاری و آن حضرت با او ازدواج كرد. ثمره‌ى اين پيوند مبارک دو فرزند به نام عبدالله و سکینه بود كه عبدالله در کربلا در مقابل ديدگان مادر به فيض شهادت رسيد و سكينه نيز همراه اسيران به شام رفت.
[۱۱] رياحين الشريعه، ج ۳، ص ۳۱۳.
[۱۲] اعلام النساء المؤمنات، ص ۳۴۶.



او در سفر كربلا حضور داشت
[۱۶] عمادزاده، تاريخ زندگانى امام حسين(علیه‌السلام)، عماد زاده، ج ۲، ص ۱۸۳.
و امام حسین (علیه‌السلام) هنگام نبرد، وى و ساير زنان اهل بیت (علیهم‌السلام) را به صبر و استقامت دعوت كرد.


رباب، شاعره اهل بيت (علیهم‌السلام)
[۱۸] عمادزاده، حضرت زينب كبرى(علیهاالسلام)، ص ۳۰۷.
در مجلس عبیدالله‌ بن زیاد سر امام حسين (علیه‌السلام) را بوسيد و در دامن گذاشت و اين شعر را قرائت نمود:
واحسيناً فلا نَسيتُ حسيناً ••• اقْصَدَتْهُ أَسِنّةُ الاعداءِ
غادَروه بكربلا صريعاً ••• لا سَقَى اللَّهُ جانبى‌ كربلاء
[۱۹] نفس المهموم، ص ۳۷۲.
[۲۱] اعلام النساء، ص ۳۴۷.

«واى بر حسين، من حسين (علیه‌السلام) را از ياد نمى‌برم. دشمنان بر بدن او نيزه زدند. جنازه‌اش را در كربلا به روى زمين انداختند. خداوند متعال زمين آنجا را سيراب نكند.»
سروده‌ى ديگر وى درباره‌ى سيّدالشهدا(علیه‌السلام) اينگونه شروع مى‌شود:
ان الذى كان نوراً يُستضاء به ••• بكربلاء قتيلٌ غير مدفون‌
[۲۲] منتهى الآمال، ج ۱، ص ۸۲۹.



رباب، پس از پايان اسارت ، به خواستگاران زياد خود در مدینه جواب ردّ داد و زير سايه نرفت و پيوسته در سوگ سيدالشهدا (علیه‌السلام) اشک مى‌ريخت.
[۲۶] منتهى الآمال، ج ۱، ص ۸۲۹.
[۲۷] کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول‌ من الكافى، ج ۱، ص ۳۸۷.


به گفته‌ى برخى از مورّخان، او يک سال بر سر قبر امام حسین (علیه‌السلام) اقامت گزيد و با تأسف به مدينه بازگشت و از فرط حزن و اندوه جان به جان آفرين تسليم كرد.
[۲۹] تذكرة الخواص، ص ۲۳۸.
ابن عساکر مى‌گويد: وى در زمان امام حسين (علیه‌السلام) از دنيا رفته است. ولى اين سخن به گواهى مطالب پيشين نادرست به نظر مى‌آيد.


۱. زبیری، مصعب بن عبدالله، نسب قریش، ص ۵۹.    
۲. لباب الانساب، ج ۱، ص ۳۵۰.
۳. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج ۱۶، ص ۳۶۱.    
۴. امین، محسن، اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۴۴۹.    
۵. رياحين الشريعه، ج ۳، ص ۳۱۳.
۶. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج ۱۶، ص ۳۶۱.    
۷. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج ۸، ص ۲۲۹.    
۸. امین، محسن، اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۴۴۹.    
۹. زبیری، مصعب بن عبدالله، نسب قریش، ص ۵۹.    
۱۰. مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص ۸۳.    
۱۱. رياحين الشريعه، ج ۳، ص ۳۱۳.
۱۲. اعلام النساء المؤمنات، ص ۳۴۶.
۱۳. امین، محسن، اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۴۴۹.    
۱۴. ابن اثیر، ابوالحسن، الکامل فی التاریخ، ج ۴، ص ۸۸.    
۱۵. مالک ملکی، علی بن محمد، الفصول المهمة فی معرفة الائمة، ج۲، ص ۸۳۷.    
۱۶. عمادزاده، تاريخ زندگانى امام حسين(علیه‌السلام)، عماد زاده، ج ۲، ص ۱۸۳.
۱۷. ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص ۱۴۱.    
۱۸. عمادزاده، حضرت زينب كبرى(علیهاالسلام)، ص ۳۰۷.
۱۹. نفس المهموم، ص ۳۷۲.
۲۰. موسوی مقرم، عبدالرزاق، مقتل الحسین(علیه‌السلام)، ص ۳۲۵-۳۲۶.    
۲۱. اعلام النساء، ص ۳۴۷.
۲۲. منتهى الآمال، ج ۱، ص ۸۲۹.
۲۳. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج ۱۶، ص ۳۶۲.    
۲۴. ابن اثیر، ابوالحسن، الکامل فی التاریخ، ج ۴، ص ۸۸.    
۲۵. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج ۱۶، ص ۳۶۲.    
۲۶. منتهى الآمال، ج ۱، ص ۸۲۹.
۲۷. کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول‌ من الكافى، ج ۱، ص ۳۸۷.
۲۸. ابن اثیر، ابوالحسن، الکامل فی التاریخ، ج ۴، ص ۸۸.    
۲۹. تذكرة الخواص، ص ۲۳۸.
۳۰. البدایة و النهایة، ج ۸، ص ۲۲۹.    
۳۱. امین، محسن، اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۴۴۹.    
۳۲. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج ۶۹، ص ۱۲۰.    



اسیران و جانبازان کربلا، مظفری سعید، محمد، ص۱۵۰-۱۵۱.    





جعبه ابزار