رفع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَفْع (فتح راء و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بالا بردن است.
رَفيع (به فتح راء) به معنای بالا برنده است.
رَفْع به معنای بالا بردن است.
(وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ) «
پدر و
مادرش را به تخت بالا برد.»
(مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ) آيه اول درباره بالا بردن ظاهرى و دوم در بالا بردن معنوى است كه فضيلت و شرافت و عظمت باشد.
(فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ) «در صحيفه‌هاى محترم و با فضيلت و پاكيزه.»
(فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ) «در خانه‌هائی كه خدا
اذن داده با فضيلت و بلند آوازه شوند.»
(وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ) رفع در آيه معنى بلند آوازى می‌دهد.
رفيع به معنای بالا برنده است مثل رافع.
(رَفِيعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ ...) « بالا برنده درجه‌ها و صاحب
عرش است.»
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رفع»، ج۳، ص۱۱۰.
