• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زبور (اسماء و صفات قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: زبور (ابهام‌زدایی).

‌یکی از اسامی و صفات قرآن، زبور می‌باشد.



وصف زبور، برگرفته از آیه ۱۰۵ سوره انبیا است: (و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون). «زبور» به معنای هرگونه کتاب و نوشته است. برخی گفته‌اند زبور به معنای کتاب مشتمل بر مواعظ و حکمت‌ها است.


درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آیه فوق چند قول وجود دارد:
۱. «زبور» تمام کتاب‌های انبیای پیشین و «ذکر» لوح محفوظ یا همان ام الکتاب است.
۲. «زبور» کتاب‌های آسمانی نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است.
۳. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسی است.
۴. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است.
بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.


شاید علت نامگذاری قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمت‌ها است. همچنین چون قرآن کریم به اراده الهی در یک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبیر شده است.


۱. انبیا/سوره۲۱، آیه۱۰۵.    
۲. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۶.    
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۸۱.    
۴. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۵۴.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۷، ص۱۱۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۵۱۶-۵۱۷.    
۷. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۲۲، ص۲۲۹.    
۸. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۱۱.    
۹. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۳۲۹.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «زبور ».    


رده‌های این صفحه : نام های قرآن




جعبه ابزار